Rondje Gramsbergen-Duitsland

Heb ik weer… het regende toen ik vanmorgen opstond.
Ook na het nuttigen van het ontbijt bleef een fijne miezerregen uit het grauwe wolkendek neerdwarrelen.
Een snel in mijn koffier gekeken. Ik had mijn stoute schoenen niet bij me dus kon ik ze onmogelijk aantrekken. Dus maar met mezelf in beraad gegaan. Uiteindelijk was de keuze snel gemaakt. Ik verkoos het 'watertrappen' boven het op ons hutje blijven miezeren.
Dus toch maar de fiets in gereedheid gebracht en de deze zomer verstofte regenkleding uit de koffer gevist. Gisteravond had ik de ronde al op mijn Garmin-Oregon gezet en een aantal geocaches die ik onderweg zou passeren opgeschreven in mijn cacheschriftje.
Maria is met mij meegefietst, tot Gramsbergen om een paar boodschappen te doen. Van daaruit moest ik toch echt alleen verder, waarbij de eerste 12 km. bekend waren van onze winkeltochtjes naar Hardenberg. Bij de brug over de Vecht naar het oude centrum van Hardenberg wist ik dat ik mijn eerste cache wilde scoren. Garmin uit de jaszak getoverd en de dichtstbijzijnde cache opzoeken. 'Geen geocaches aanwezig!' Potverdr…. Hoe kan dat nou? Ik had de hele week alle caches in de omgeving gezien en nu niets meer…' Langzaam dwalenmijn gedachten naar gisteravond. Toen ik de Gramsbergen fietsroute naar mijn Oregon kopieerde zag ik nog een 'mapje met de naam Gramsbergen… Dit had ik om dubbelingen te voorkomen maar snel gewist. Nu besefte ik dat dit het mapje was waarin alle geocaches van deze omgeving waren opgeslagen (pocketquerie).
Nu weet ik wel dat je ook kunt cachen met je telefoon, maar daar heb ik van af gezien.
Dus… zonder te cachen door het druilerige Overijsselse en Niedersächsische landschap doorgefietst. Om nu te zeggen dat het mooie en of verrassende toer was zou te veel eer zijn voor het door mij afgelegde parcours. Natuurlijk er waren onderweg zeker een paar mooie en historische boerenhoeves te bewonderen en veelal fietste ik tussen oneindig lijkende akkers en velden.
Toch was ik blij en trots toen ik toen ik rond tweeën terugkwam bij ons hutje. 58,4 km. Met minimale trapondersteuning .
Op bijgevoegde foto's toch een paar indrukken van 'onderweg'.

Spreuk van de dag:
In al onze ijver om sportief te blijven, parkeren we zo dicht mogelijk tegen de sporthal.